بلایی که قرص های آرامبخش بر سر بدن ما می آورد!
اغلب عادت کردهایم برای فرار از دردهای روحی و روانی نظیر استرس و اضطراب و همچنین بی خوابی و فرار از یک سری دردهای جسمانی به قرص های آرامبخش پناه ببریم.
به گزارش اقتصاد ایران، مصرف مداوم قرص های آرامبخش میتواند منجر به آسیبهای متعددی از جمله عوارض جانبی جسمی و روانی، احتمال وابستگی و افزایش خطر عوارضی مانند هذیان و استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی به مدت طولانی شود. به طور خاص، آرامبخشی بیش از حد میتواند بلع را مختل کند و ممکن است روند عمل جراحی را به دلیل دشواری در دریافت داروی بیهوشی طولانی کند. استفاده مداوم از داروهای آرامبخش عوارض فیزیکی و روانی مختلفی دارند که در این مطلب به شایع ترین آنها میپردازیم.
اختلالاتمصرف قرص های آرامبخش
هذیان: داروهای آرامبخش، به ویژه هنگامی که به طور مداوم استفاده شوند، میتوانند در ایجاد هذیان نقش داشته باشند که با پیامدهای کوتاهمدت نامطلوب، کاهش عملکرد ذهنی در طول زمان و افزایش خطر مرگ همراه است.
اختلال در بلع: مصرف بیش از حد مسکن میتواند توانایی بلع را مختل کند و خطر آسپیراسیون محتویات معده به ریهها را افزایش دهد. آسپیراسیون به معنی ورود مواد خارجی مانند غذا، مایعات، یا ترشحات به داخل مجاری تنفسی (نای و ریهها) است. این اتفاق میتواند منجر به مشکلات تنفسی، سرفه، و در موارد شدیدتر، عفونت ریوی (پنومونی آسپیراسیون) شود.
اثرات قلبی و عروقی: آرامبخشها ممکن است پاسخ سمپاتیک را کند کرده و باعث اختلال عملکرد قلبی عروقی شوند.
زمین خوردن و تصادفات: مصرف مزمن داروهای آرامبخش، به ویژه خوابآورها، با افزایش خطر زمین خوردن و تصادفات، از جمله تصادفات رانندگی، مرتبط است.
تهویه طولانی مدت: در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کلیه یا کبد، ممکن است آرامبخشها به سرعت از بدن دفع نشوند و این امر به طور بالقوه منجر به طولانیتر شدن مدت زمان استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی و افزایش خطر ابتلا به ذاتالریه مرتبط با دستگاه تنفس مصنوعی میشود.
مشکلات حافظه: فراموشی مکرر یا از دست دادن حافظه میتواند از عوارض جانبی مصرف آرامبخش باشد.
افسردگی: آرامبخشها ممکن است در بروز علائم افسردگی مانند خستگی و احساس ناامیدی نقش داشته باشند.
اختلال استرس پس از سانحه: بیمارانی که بیماری جدی را تجربه کردهاند و آرامبخش دریافت کردهاند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) باشند.
وابستگی: مصرف مداوم مسکنها میتواند منجر به وابستگی جسمی و روانی به آرامبخشها شود.
کیفیت پایین زندگی: مصرف مزمن با عملکرد کلی و کاهش کیفیت زندگی مرتبط است.
تأثیر بر سلامت روان: مصرف طولانی مدت آرامبخشها میتواند بر سلامت روان و بهزیستی تأثیر منفی بگذارد و به طور بالقوه بر اضطراب، افسردگی و سازگاری کلی با بیماری تاثیر بگذارد.
منبع: همشهری
