بیمه تاکسیهای اینترنتی در بنبست؛ مجلس چرا چراغ قرمز نشان داد؟
در اداوار اخیر با وارد شد به فضای جدیدی از کار با چالشهای بیمهای و قراردادی روبهرو هستیم که در این مورد اگر دولت و مجلس به توافقی نرسند در برخی از حوزهها مانند رانندههای تاکسیهای اینترنتی با مشکل جدی روبهرو خواهیم شد. در این گزارش به این موضوع پرداختهایم که آیا این رانندهها کارگر محسوب میشوند؟
به گزارش اقتصادایران؛ طی ادوار اخیر، تاکسیهای اینترنتی به یکی از ارکان اصلی حمل و نقل شهری تبدیل شدهاند و رانندگان این حوزه، نقش مهمی در تسهیل رفتوآمدهای شهروندان ایفا میکنند. با این حال، فقدان یک پوشش بیمهای جامع و مشخص، همواره یکی از دغدغههای اصلی این قشر زحمتکش بوده است. در همین راستا، پیگیریها و اقدامات دولت و مجلس شورا برای تحت پوشش قرار دادن رانندگان تاکسیهای اینترنتی باتوجه به قوانین بیمهای، گامی مهم در جهت تامین امنیت شغلی و اجتماعی این افراد محسوب میشود. نیاز به این بیمه برای رانندگان تاکسیهای اینترنتی، از جنبههای مختلفی قابل بررسی است. توجه داشته باشید که ماهیت کار این رانندگان که با خودروی شخصی و در ساعات نامشخصی از شبانهروز انجام میشود، آنها را در معرض ریسکهای شغلی متعددی قرار میدهد. باید به این مورد هم اشاره کنیم که بسیاری از رانندگان تاکسیهای اینترنتی، منبع درآمد اصلی خانوار خود را از این طریق تامین میکنند. از دست دادن توانایی کار به دلیل بیماری یا حادثه، به معنای قطع شدن کامل این درآمد و ایجاد مشکلات معیشتی جدی برای خانواده خواهد بود. پوشش بیمهای، شامل بیمه از کارافتادگی و مستمری بازنشستگی، میتواند خلاء ناشی از عدم توانایی در کار را تا حد زیادی جبران کند. ارائه خدمات بیمهای مناسب به رانندگان تاکسیهای اینترنتی، نه تنها به نفع خود این قشر، بلکه به نفع کل جامعه است. در این مورد که آیا این رانندهها میتوانند از حمایت قانون کار بهرمند شوند با یکی از تحلیلگران حوزه کارگری مصاحبهای انجام دادهایم که در ادامه میخوانید.
رانندهها کارگر محسوب میشوند
«احسان سهرابی»، فعال کارگری و تحلیلگر حوزه کار و کارگر در پاسخ به اینکه آیا رانندههای تاکسیهای اینترنتی از نظر قانونی شامل قانون کار میشود و در واقع آیا میتوان آنها را کارگر محسوب کرد، بهخبرنگار «اکونگار» میگوید: «بر اساس ماده ۲ قانون کار، کارگر فردی است که در قبال تبعیت حقوقی یعنی دستورپذیری از کارفرما و تبعیت اقتصادی مانند دریافت مزد یا حقوق برای کارفرما فعالیت مینماید. این دو عنصر، مبنای اصلی تشخیص رابطه کارگری و کارفرمایی هستند. با این حال، در خصوص رانندگان پلتفرمهای اینترنتی، نکته ظریفی که همواره مورد بحث دکترین حقوقی و هیاتهای تشخیص و حل اختلاف وزارت کار قرار گرفته، استفاده از ابزار کار توسط خود کارگر است. رانندگان مذکور با وسیله نقلیه شخصی خود به ارائه خدمت میپردازند، که این امر تمایز مهمی با مفهوم سنتی کارگر که غالباً با ابزار و وسایل کارفرما کار میکند ایجاد میکند. این موضوع، ابهاماتی را در شمول یا عدم شمول این رانندگان تحت قانون کار و به تبع آن، لزوم بیمه شدن آنها به عنوان کارگر، به وجود آورده است.»
