زوج های جوان برای دریافت وام ۳۰۰ میلیونی گیج شدند +جزییات

رونق بازار خرید و فروش وام ازدواج

آن‌ها بارها ثبت‌نام خود را لغو و از نو آغاز کردند، اما تغییر شعبه نیز کمکی نکرد. به گفته‌شان، تعطیلی بانک‌ها در جریان جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل هم این روند را طولانی‌تر کرد. در این مدت، بارها پیگیر شدند اما پاسخی جز «فرایند به صورت سیستمی است» نگرفتند. این زوج همچنین به رونق بازار خرید و فروش وام ازدواج نیز اشاره می‌کنند و می‌گویند: «در حالی که افراد نیازمند ماه‌ها در صف می‌مانند، عده‌ای وام را می‌گیرند و می‌فروشند.»

این زوج ادامه می‌دهند: «پیش‌تر به ما گفته بودند که جزو ۱۰ نفر اول در استان البرز هستیم، اما وقتی کد رهگیری آمد، نوبت‌مان بسیار عقب‌تر از انتظار بود و این باعث تعجب و ناامیدی شد. واقعیت این است که با وام ۳۰۰ میلیون تومانی نمی‌توان کار خاصی کرد؛ در بهترین حالت می‌توان چند قلم وسیله ضروری و ارزان‌قیمت برای خانه تهیه کرد. این مبلغ پاسخگوی حداقل هزینه‌های آغاز زندگی مشترک نیست، چه برسد به خرید وسایل استاندارد و باکیفیت. »

این زوج جوان می‌گویند شعارهای دولتی درباره ازدواج و فرزندآوری هیچ‌گاه به عمل تبدیل نشده است. به باور آن‌ها، وقتی حمایت واقعی از سوی دولت وجود ندارد، توصیه به ازدواج فقط فشار روانی بر جوانان وارد می‌کند: «دولت مدام از ازدواج و فرزندآوری حرف می‌زند، اما شرایط واقعی زندگی جوانان را تسهیل نکرده است. در تهران با ۳۰۰ میلیون تومان حتی نمی‌توان یک خانه کوچک اجاره یا رهن کرد، چه برسد به آغاز یک زندگی کامل. وقتی حمایت عملی نیست، این توصیه‌ها بیشتر شبیه شعار است.»

آن‌ها می‌گویند که وام ازدواج هم نه تنها گرهی از مشکلات باز نمی‌کند، بلکه متقاضیان را ماه‌ها و حتی بیش از یک سال در صف‌های طاقت‌فرسا معطل می‌گذارد. «بانک مرکزی می‌گوید بودجه کافی ندارد، اما دولت همچنان تبلیغ ازدواج و حمایت از جوانان را تکرار می‌کند. ما بارها با بانک‌ها تماس گرفتیم، ولی همیشه یک پاسخ شنیدیم: «دست ما نیست». اگر دست آن‌ها نیست، دست چه کسی است؟»

این زوج همچنین به طرح‌هایی مانند ارائه کارت خرید به جای وام نقدی اشاره می‌کنند و می‌گویند چنین برنامه‌هایی دردی از جوانان دوا نمی‌کند: «وقتی کسی خانه ندارد، وسایل خریداری‌شده را کجا بگذارد؟ با این کارت‌ها تنها می‌توان چند قلم کالای بی‌کیفیت تهیه کرد که عملاً مشکلی از زندگی جوانان حل نمی‌کند. به نظر می‌رسد این برنامه‌ها بیشتر نوعی فرار به جلو است تا راه‌حل واقعی بحران ازدواج.»

وقتی وام ازدواج زندگی مشترک را به انتظار می‌کشاند

در مقابل، تجربه زوج دیگری تفاوت چشمگیری دارد. آن‌ها در ۲۶ بهمن ۱۴۰۳ ازدواج کرده و اواخر اسفند ثبت‌نام کرده‌اند. اردیبهشت برای هر دو کد رهگیری صادر شد. «یگانه» خانم این زوج روایت می‌کند: «یکی دو هفته بعد بانک پیامک داد که شعبه تعیین شده. مراجعه کردم و ظرف یک هفته وام پرداخت شد. کارکنان بانک مودب بودند و مراحل اداری بدون مشکل انجام شد. فقط یک ضامن خواستند و چون مادرم و خواهرم کارمند رسمی بودند، پرونده به سرعت پیش رفت.»

اما همسر او، با وجود ثبت‌نام همزمان، شرایط کاملاً متفاوتی داشت. او ابتدا یک بانک و سپس بانک دیگری را انتخاب کرده بود، اما پس از گذشت هفت ماه هیچ تغییری در وضعیت پرونده‌اش ایجاد نشد. در نهایت، خانواده مجبور شدند بار دیگر ثبت‌نام را لغو و این بار در بانک جدید انجام دهند؛ بانکی که تجربه مثبت آن‌ها را رقم زده بود.

این زوج نیز مانند زوج دیگر به ناکافی بودن مبلغ وام اشاره می‌کنند: «با مبلغ ۳۰۰ میلیون تومان هم نمی‌توان چندان گره‌ای باز کرد که بانک‌ها هم روند پرداخت را طولانی می‌کنند. حالا هفت ماه گذشته و ما برای سومین بار مجبور شدیم ثبت‌نام کنیم.»

با این حال، زوج دیگری می‌گویند: «رهن خانه و برگزاری مراسم عروسی ما کاملاً به این وام وابسته است. برای آغاز زندگی مشترک ماه‌هاست مراسم را به تعویق انداخته‌ایم و چاره‌ای جز انتظار نداریم، چرا که بخشی از برنامه‌هایمان را به دریافت این وام وابسته کرده بودیم. این تأخیر نه تنها استرس و نگرانی ما را افزایش داده، بلکه برنامه‌های اقتصادی و اجتماعی خانواده را هم تحت‌تأثیر قرار داده است. هرچقدر سعی کرده‌ایم همه چیز را ساده برگزار کنیم و توقعتامان را پایین آورده‌ایم باز هم داشته‌هایمان کفاف نمی‌دهد. »

تجربه این سه زوج نشان می‌دهد که دریافت وام ازدواج، بسته به انتخاب بانک و ظرفیت شعب، می‌تواند از یک مسیر سریع و بی‌دردسر تا یک صف چندماهه و پرچالش متفاوت باشد؛ تفاوتی که برای جوانانی که به امید شروع زندگی مشترک چشم به این وام دارند، سرنوشت‌ساز است.